Pieter SmuldersGeboren in Nederland in 1911. Studies aan de Gregoriana in Rome. Docent theologie in Maastricht en Amsterdam. Publiceert onder andere over over Teilhard de Chardin, de sacramenten, het credo en het christologisch dogma. Overlijdt in 2000. Raakt bij het Concilie betrokken wanneer de nuntius in Nederland, Mgr. Beltrami, om advies vraagt over de eerste schema’s. Vlak voor het Concilie benoemd tot adviseur van de Indonesische bisschoppen. In 1963 benoemd als peritus. Levert belangrijke bijdragen aan het eerste en het vierde hoofdstuk van Dei Verbum, aan de tekst over het permanent diaconaat en aan het hoofdstuk over de taak van de Kerk in de wereld van deze tijd in Gaudium et spes. Conciliedagboek29 OKT '64 | Leer van de Kerk op dit punt geen monolithische zekerheidBegint discussie over Huwelijk. Ruffini natuurlijk oerconservatief, daarna Léger: De moraliteit moet bezien worden m.b.t. het hele leven, niet tot de losse handelingen. De menselijke liefde is geestelijk en lichamelijk: deze is iets goeds, is een doel, en heeft haar eigen wetten, die gerespecteerd moeten worden. Vervolgens Suenens, die samenwerking met de pauselijke Commissie wenst: de leden van die Commissie moeten gepubliceerd worden, zodat de mensen zich tot haar kunnen wenden. Die Commissie moet zich afvragen, of wij alle waarheden omtrent het huwelijk voldoende onderwezen hebben en daarbij het evenwicht bewaard hebben. Er is in de huwelijksliefde een vooruitgang. Het probleem van de kinderbeperking is niet een zaak van egoïsme, maar van het conflict tussen hun liefde tot de Kerk en hun liefde tot elkaar. Sinds Aristoteles en zelfs sinds Augustinus (op wie Ruffini zich beroepen had), hebben we toch wel iets geleerd; een nieuw geval Galilei moet worden vermeden. Léger had ook gezegd, dat we zonder vrees en ontveinzing (sine timore et dissimulatione) moesten spreken; Suenens doet een vurig pleidooi voor een eerlijk woord. Dan volgt Maximos IV, die wijst op het décalage [verschil] tussen de officiële leer van de Kerk en de praktijk ook van goedkatholieke mensen; het gaat om de ontplooiing en integratie van de persoon, maar wij laten ons vaak leiden door de psychose van de celibatairen. Met deze drie speechen is de zaak voor het wereldforum gebracht. Dat heeft zijn schaduwzijden, omdat nu allen zullen weten dat de leer van de Kerk op dit punt geen monolithische zekerheid is. Maar was die zekerheid niet onoprecht, dus krampachtig? En had zij veel ander gevolg, dan dat de gelovigen en de biechtvaders met een half-gerust geweten deden, wat hun persoonlijk het beste leek? Een vreemd idee, om zulk een zaak binnenskamers te willen houden, terwijl heel de wereld er openlijk over spreekt. Vanmiddag [ in de vergadering van de Theologische Commissie] verliest Philips zijn geduld, als hij een onbeduidend voorstelletje van Granados (…) met een ruw gebaar van de tafel wil vegen. Maar de vergadering neemt dat niet, en geeft eenstemmig zijn steun aan Granados. Ontdek meer: Voortplanting of liefde hoofddoel van huwelijk? |