Over dit project

50 jaar geleden vond het Tweede Vaticaans Concilie plaats. Een historische gebeurtenis van wereldformaat én een spannend verhaal. Zonder het Concilie is de Kerk van gisteren, vandaag en morgen niet te verstaan.

Herbeleef dag na dag het Concilie zoals het 50 jaar geleden gebeurde. Volg de actualiteit op de voet en neem deel aan het debat op Facebook.

Volgconcilie is een initiatief van het Studiecentrum Kerk en Media vzw met medewerking van

Bronnen 

We danken volgende organisaties voor hun toestemming om materialen uit hun collecties te gebruiken op VolgConcilie:

  • Aartsbisschoppelijk Archief Mechelen 
  • Bisdom Brugge
  • Braambos
  • Centrum voor Conciliestudie Vaticanum II, KU Leuven
  • Commons.wikimedia.org
  • Halewijn
  • KADOC, KU Leuven
  • Katholiek Documentatie Centrum, Radboud Universiteit Nijmegen
  • Katholische Nachrichten-Agentur, Bonn,
  • Luce
  • Omroep RKK
  • RKDocumenten.nl
  • Diverse privécollecties

We hebben getracht alle rechthebbenden op copyright te bereiken. Mochten er toch illustraties zijn opgenomen zonder voorkennis van rechthebbenden, dan worden zij verzocht contact op te nemen met de uitgever: Studiecentrum Kerk en Media vzw, Halewijnlaan 92, 2050 Antwerpen

Medewerkers 

  • Bart Benats: redactie
  • Dirk Bielen: ontwerp
  • Dries Bosschaert: redactie
  • Dirk Claes: redactie
  • Jo Cornille: redactie
  • Peter De Mey: redactie
  • Koen De Wit: ontwikkeling
  • Leo Declerck: redactie
  • Adelbert Denaux: redactie
  • Sim D’Hertefelt: coördinatie, concept & redactie
  • Siegert Dierickx: google analytics
  • Stefaan Franco: redactie
  • Erik Galle: videoarchief, audio
  • Paul Hamans: redactie
  • Kris Jacqmain: audio
  • Gerard Kruis: redactie
  • Mathijs Lamberigts: redactie
  • Michael Moras: ontwerp assistentie
  • Pieter Nolf: stuurgroep
  • Toon Osaer: stuurgroep & redactie
  • Joris Polfliet: redactie
  • Bert Pollet: motion design
  • Patricia Quaghebeur: fotoarchief
  • Karim Schelkens: wetenschappelijke leiding, redactie
  • Marleen Stas: ontwerp, testing
  • Maria ter Steeg: redactie
  • Audrey Van den Bremt: publishing
  • Ton van Eijk: redactie
  • Lieve Van Hoofstadt: stuurgroep
  • Lennie van Orsouw: fotoarchief
  • Ton van Schaik: redactie
  • Loes van Woudenberg: videoarchief
  • Peter Vande Vyvere: redactie
  • Gerrit Vanden Bosch: redactie
  • Vanessa Vanhove: stem
  • Kim Vanpuyenbroeck: audio
  • Andy Vanvoorden: ontwerp
  • Alexis Vermeylen: fotoarchief
  • Luc Vints: fotoarchief
  • Koen Vlaeminck: stuurgroep
  • Barend Weyens: motion design
  • Henk Witte: redactie

Bedankt! We hebben je bericht goed ontvangen.

Een link naar deze pagina is goed verstuurd.

Het e-mailadres is niet juist. Probeer het opnieuw.

Contact

Sorry, deze mogelijkheid is niet langer beschikbaar.

Sorry, deze mogelijkheid is niet langer beschikbaar.

Pieter Smulders

Geboren in Nederland in 1911. Studies aan de Gregoriana in Rome. Docent theologie in Maastricht en Amsterdam. Publiceert onder andere over over Teilhard de Chardin, de sacramenten, het credo en het christologisch dogma. Overlijdt in 2000.

Raakt bij het Concilie betrokken wanneer de nuntius in Nederland, Mgr. Beltrami, om advies vraagt over de eerste schema’s. Vlak voor het Concilie benoemd tot adviseur van de Indonesische bisschoppen. In 1963 benoemd als peritus. Levert belangrijke bijdragen aan het eerste en het vierde hoofdstuk van Dei Verbum, aan de tekst over het permanent diaconaat en aan het hoofdstuk over de taak van de Kerk in de wereld van deze tijd in Gaudium et spes.

Conciliedagboek

Alles tonen

14 SEP '64 | Plechtigheid was een poging met verdiensten

Vanmiddag opening van deze zitting. Mgr. Djaja is een van de concelebranten; hij heeft zaterdag niet goed begrepen, waar hij moest zijn; we worden eerst naar de sacristie gevoerd, dan naar diplomatentribune, tenslotte naar kapel van de Pietà, en blijken daar de plechtige lift te kunnen nemen, die van Capella Paulina en Sala Regia naar de Sala dei Paramenti voert. Het heeft een twintig minuten gekost, maar de plechtigheid begint ook veel te laat. De Paus wordt, in tegenstelling tot de persberichten, toch binnengedragen, maar in een eenvoudige stoet; door een gebaar legt hij telkens aan het handgeklap het zwijgen op. Afwisselend door koor en schare wordt Ps 131 met Tu es Petrus gezongen. De voetgebeden worden gedialogeerd door Paus en schare.

(…)

Tijdens de zang van het Agnus Dei worden de hosties door twee concelebranten gebroken, wat lang duurt. Allen ontvangen de Pax direct van de Paus, in een soort circus-ren om het altaar. Bij de Communie neemt ieder, in dezelfde circusgang een partikel, en gaat daarmee naar zijn plaats, en allen nuttigen tegelijk met Paus. Daarna schept ieder met een lepeltje iets van het H. Bloed, en nuttigt dit aanstonds. Daarna komen de concelebranten niet meer aan het altaar. De plechtigheid was een poging met verdiensten; vrijwel alle barokgedoe is weggevallen, er werd maar weinig gemeenschappelijk gezegd. Maar de opstelling, die het altaar verborg achter een muur van ruggen, was niet gelukkig en de circusgang was beslist lelijk. Bovendien ging juist de Communieritus buitengewoon langzaam.

(…)

Vervolgens houdt de Paus een toespraak, waarin hij eigenlijk alleen over de Kerk handelt, maar met zinspelingen op de Oecumenismo. De Paus leest zijn tekst weer buitengewoon moeizaam voor, met zijn toonloze kraakstem (zingen kan hij blijkbaar helemaal niet), en als hij probeert wat gloed erin te leggen, klinkt het kunstmatig. De eerste indruk is dus niet bepaald gunstig, maar toch veel beter dan zijn sluitingsrede na de tweede zitting. Bij nader inzien staan er toch wel goede dingen in.