Maxim HermaniukGeboren in Nove Selo (Oekraïne) in 1911. Behoort tot de Oekraïense Grieks-Katholieke Kerk. Studeert in Oekraïne en in Leuven (‘33-’43). Vluchtelingenpastoraat (‘46-’48). Professor theologie in Waterford (Canada). Hulpbisschop in 1951 en metropoliet in 1956 (Winnipeg-Canada). Overlijdt in Winnipeg in 1996. Lid van de Voorbereidende theologische commissie. Belangrijke bijdragen aan teksten over oecumene, godsdienstvrijheid, en collegialiteit. Lid van het Secretariaat voor de eenheid. IJvert voor de bisschoppensynode. Stelt mee de codex van kerkelijk recht van de Oosterse Kerken op. Conciliedagboek08 NOV '63 | Een van de meest tumultueuze conciliebijeenkomsten tot nog toeVerder debat over het eerste hoofdstuk van het decreet over de bisschoppen. Meldenswaard was de toespraak van kard. Frings van Keulen, die sterk de noodzaak onderlijnde om een centraal orgaan op te richten, bestaande uit bisschoppen, die de paus zouden helpen in zijn bestuur van de universele kerk. Naar aanleiding hiervan viel Frings hevig de Romeinse curie aan, en in het bijzonder het Heilig Officie (Congregatie voor de Geloofsleer), dat, stelde hij, ‘mensen censureert zonder hen de kans te geven zichzelf te verdedigen’. In zijn toespraak reageerde kardinaal Ottaviani, eerder pathetisch, in naam van de H. Vader, maar met zijn geagiteerde voorstelling deed hij zijn zaak meer kwaad dan goed. Ook kardinaal Browne sprak zich krachtig uit tegen de participatie van het bisschoppencollege in het bestuur van de universele kerk. Met dat alles werd deze vergadering een van de meest tumultueuze conciliebijeenkomst tot nog toe. |