De voorbereiding van het Concilie in België valt niet onder één noemer te vatten.

Zonder overleg

De meeste Belgische bisschoppen blijken niet meteen te overleggen vooraleer te reageren op de open brief van Tardini  ter voorbereiding van het Concilie. Albert Prignon, de rector van het Belgisch College, vraagt aan zijn bisschop of hij anderen heeft geraadpleegd. Het antwoord van de Luikse bisschop Mgr. Kerkhofs verrast hem: Waarom zou ik? Vertegenwoordigt de bisschop dan zijn bisdom niet?

Elk antwoordt dus voor zich. Voorafgaande consultaties in eigen bisdom zijn eerder zeldzaam. Naarmate de start van het Concilie nadert, wordt de voorbereiding intensiever. Verschillende bisschoppen richten zich tot de gelovigen in pastorale brieven, er worden gebedsdiensten en infoavonden georganiseerd en zelfs een didactische tentoonstelling in de Basiliek van Koekelberg. Via het weekblad Kerkelijk Leven - het parochieblad - krijgen de gelovigen geregeld informatie over de voortgang van de voorbereiding van het concilie. 

Maar toch ook verwachtingmanagement  

Andere bisschoppen engageren zich om realistische verwachtingen te scheppen. Kardinaal Suenens heeft het in zijn Vastenbrief van 1962 exclusief over het Concilie. Die brief wordt voorgelezen in alle kerken en openbare kapellen, in onderwijsinstituten en op de vergaderingen van kerkelijke organisaties en groeperingen.

Hij waarschuwt voor een oppervlakkige vergelijking met profane gebeurtenissen en instelligen. Hij legt uit dat het Concilie geen parlement is, noch internationaal congres, noch een soort VN. En wie hoopt op een revolutionaire koersverandering koestert verkeerde verwachtingen. Want aan de kern zelf van de Blijde Boodschap mag niet worden geraakt.

In het tweede deel gaat hij in op het positieve van het Concilie: voor de Kerk en voor de wereld een mysterie van genade. Het is in de eerste plaats een mysterie van geloof, vervolgens een mysterie van hoop (het wil de mensen gelukkiger maken) en ten slotte een mysterie van christelijke liefde. Het Concilie moet het christelijke leven vernieuwen en binnen de Kerk een geestelijke lente  brengen. Daarom moet onderzocht worden of we trouw zijn aan Christus' boodschap.

Suenens onderstreept ook het oecumenische karakter van het Concilie. Al moeten we realistisch blijven en erkennen dat de terugkeer tot de eenheid nog niet voor morgen is. Ten slotte is het Concilie er voor de hele wereld. Het wil nieuwe bruggen slaan en verzoenen. Met aandacht voor de vrede die wordt bedreigd door de atoombom, de ongelijke verdeling van de rijkdom, het versterken van een opbouwend en positief antwoord aan het communisme.

Het Concilie beoogt niets anders dan de prediking van het Evangelie wat voor de wereld de redding betekent.

Suenens bij zijn creatie tot kardinaal door paus Johannes XXIII in 1962